Yak

"Bir sigara yakar mısın bana" derdi durup dururken. İki tane yakar, birini ona verip diğerini kendim içerdim.

İçtiğim sigarayı alırdı bazen de elimden, tek kelime etmeden. Sadece bir eliyle elimi tutup, diğeri ile tuttuğum sigarayı usulca çeker alırdı parmaklarımın arasından. Elim ayağım dolanırdı, eli elime değince. Sigaram dudağına değidiğinde içim ürperirdi...

Bazı şarkılarda müziğin sesini açıp, "Dur, dinle bak..." derdi. Dinlerdim. Aklım başımdan giderdi. İçimden "Her sözü üstümüze yazılmış gibi" derdim, "seviyor beni o da..."

Zaman geçti, hiç "seviyorum" demedi ama hep ima etti, hep bir şekilde belli etti. Ben de mutlu mutlu durdum sevdamın dizinin dibinde.

Derken bir gün kalabalık halde otururken o sırada sigara yakan bir arkadaşımıza " Bana da yak bir tane" dedi. Fena! Başka birinin elinden sigarasını alıp içti. Korkunç! Birileriyle şarkılar dinledi, söyledi, ağladı, güldü. Felaket!

O gün ikisini de bıraktım. Artık hiçbir şeye alışmıyorum; adı sevda olsa bile.